laatste keer!

Nee, ik vind zwanger zijn niet leuk. En toch krijg ik tranen in mijn ogen bij het idee dat dit de laatste keer is dat ik stampjes in mijn buik voel. De laatste keer dat ik zo een versgeperst babylijveke op mijnen buik ga krijgen (deze keer met een keizersnee ma ale kom we doen nie moeilijk). De laatste keer geboortelijst leggen, doopsuiker maken, geboortekaartje ontwerpen...
Zoveel laatste keren en ik ben nog maar 26. Wéééééhhh!!!! Maar drie petotters zijn echt wel genoeg. Want van de 5 jaar dat ik samen ben met mijnen eega, ga ik er pakweg 2,5 zwanger van zijn geweest en das toch wel voldoende.

Maar laten we het positief bekijken. Geen zuur meer, geen acrobatische toeren voor kousen aan te doen, geen eendewaggel meer, geen hartkloppingen bij meer dan 10 meter stappen,... Wel gewone kleren, alcohol a volonté (ok, ik drink wel nooit, maar de gedachte dat het niet mag doet er mij zin in krijgen), en ik kan beginnen aftellen naar een leven zonder slapeloze nachten. Want stel je voor, een nacht slapen en s'morgens door niks gewekt worden, hoe voelde dat ook alweer???