dinsdag 29 juli 2008

draagdoek eindelijk!

Mijn draagdoek is eindelijk gekocht!! Exact 17 dagen na geboorte, kga hem dus morgen onmiddellijk halen en uitproberen. Alhoewel ik vrees dat het wel wat te warm zal zijn zeker? Maar toch, bedankt broertje!

maandag 28 juli 2008

snuffelende honden tussen mijn benen!

Waarom willen honden altijd tussen MIJN benen snuffelen? Ruik ik raar? Kwas mij nochtans minstens eenmaal per dag... En wat doe je dan? je kan toch moeilijk iemand anders zijn hond een mep geven? Of doe je dat sowieso niet? die subtiel wegduwen? Met een maxi cosi in de hand een kleuter aan de hand en een luiertas aan mijn schouder allessinds niet simpel... Maar de bbq die erop volgde was heerlijk. Zonlief spetterde vrolijk in het zwembad, middelste liep vrolijk achter de bewuste hond en prinsesseboon lag zalig te soezen. Ik zag, genoot en overwon heel eventjes de slechte gevoelens met een zalig glaasje rode wijn in de hand! Laat de zomer nog maar lang duren.

donderdag 24 juli 2008

picknicke nicke nicke!

Vandaag een zalig picknickje met verse kazen, zelfgemaakte pastasalade met zelfgemaakte kipnuggets, lekkere aardappelsalade, verse aardbeitjes, bosbessen en zalige kersen en nog zoveel meer! mmm... twee voetballende zonen die de papa laten rondcrossen en een zalig soezende dochter! tleven kan mooi zijn... Nu nog hopen dat dat knagende gevoel weggaat!

En ik blijf hopen dat er rap iemand de draagdoek gaat kopen want nu de keizersneepijn achter de rug is ben ek er helemaal klaar voor! t'is verdorie t'enigste dat er nog op staat!

voor geinteresseerden het recept van de zelfgemaakte kipnuggets;
- 2 kipfilets in fijne reepjes gesneden (of blokjes)
- paneermeel
- 2 eiwitten
- eventueel kruiden voor bij het paneermeel maar de mijne zijn zoonvriendelijk dus zo goed als smaakloos)

Haal de kippereepjes door het losgeklopt eiwit en dan door het paneermeel en bak ze in olijfolie. Superlekker , eenvoudig en veel gezonder dan de fastfoodvariant! ook lekker in pastasalade!

zondag 20 juli 2008

Prinsesje!

T'is niet meteen de mooieste foto, maar de andere krijg ik maar niet geuploaded. Maar ze is echt wel przchtig en lief en klein en schattig...

stap naar zelfstandigheid?

Ik ben altijd iemand geweest die iemand nodig heeft die ze 100 procent kan vertrouwen, waar ze kan op terug vallen. Vroeger had ik wel veel vriendinnen, maar altijd 1 beste vriendin waar ik voor door het vuur ging en vice versa. Toen mijn ouders gingen scheidden werd dat mijn moeder, met een gigantische scheidingsangst tot gevolg. Nu was dat mijn vriend, moet ik zijn misstap zien als een kans om eindelijk zelfstandig te worden? Niemand meer nodig te hebben? Maar is dit wel wat ik wil? Wil ik niet liever een warme thuis, vol vertrouwen, waar je 100 procent jezelf kan zijn zonder vrees te hebben dat die ander gaat weggaan of je gaat kwetsen? Moeilijk, en ik die anders alles kan relativeren, krijg nu een stomme kus maar niet weggerelativeerd. Hoe relativeer je zo iets?

vrijdag 18 juli 2008

bevalling...of nachtmerrie...

Ik voel iets warms lopen tussen mijn benen, niet nu denk ik nog. Na een lang gesprek en veel kwetsende woorden lig ik eindelijk in zoonlief zijn bed. Wederhelft (of ex...) ligt in de zetel. Ik roep: "mijn water is gebroken." Hij komt naar boven, ik sla het laken weg en zie allemaal bloed. We springen in onze kleren en lopen naar de auto. Onderweg gutst het bloed uit mij. Er liggen grote plassen bloed op de vloer en de muren en muebels hangen tot op een halve meter hoogte vol spatten! Echt een horrorfilm. In de auto bel ik nog vlug naar spoed dat we onderweg zijn. Ik spring uit de auto en loop naar binnen, terwijl ik naar binnen loop loopt er een grote klomp bruinig goedje langs mijn been naar beneden. Ze brengen me rap weg, er worden twee baxters in mijn armen geplant, ik word geschoren. Er wordt gevraagd of ik een bloedgroepkaart heb, dat er snel bloed moet besteld worden. Ik hoor op de achtergrond zinnen als: het moet sneller of de moeder haalt het niet, klopt het hartje nog. Ik voel me wegglijden. Ik roep aan de lift nog, zorg goed voor de kindjes en weg ben ik. Twee uur later word ik wakker in een koude ontwaakzaal en hoor dat de papa onderweg is. En daar zie ik mijn engeltje verschijnen: Een prachtige dochter, 3, 660kg, 52 cm met de naam Jacqueline. Ben zo gelukkig, ze is helemaal gezond en is zelf geen drupje bloed verloren. Ik ben de helft van mijn bloed verloren en zal nog een paar dagen bloed krijgen, ijzer, en andere viezigheid. Maar alles is goed. Enzo wordt je soms onverwacht met de neus op de feiten geduwd over wat echt belangrijk is, en dat het snel kan gedaan zijn... Dat een drama maken van momentopnames geen nut heeft. Maar het zal heel lang duren eer alle wonden gelikt zijn, letterlijk en figuurlijk. Laat ons hopen dat er niet teveel littekens achterblijven.

donderdag 10 juli 2008

alleen...

Veel gesprekken, en veel ontdekkingen die niet meer kunnen omgedraaid worden. Ik ben alleen. Ik zal verder moeten met 3 kinderen waarvan 1 nog niet geboren, helemal alleen. Hoe begin je aan zoiets?

dinsdag 8 juli 2008

ooievaars in de tuin!

Nee, ik ben nog niet bevallen maar er zaten deze morgen wel drie (!!!) ooievaars in de tuin! Zou het een teken zijn? Als jullie een tijdje niks horen weten jullie het, dan ben ik aan het persen, kreunen, steunen en de wederhelft aant verwensen! Woohooo!!! (kzal maar eventjes buiten beschouwing laten dat Planckendael hier op een steenworp ver ligt en we dus wel meer een ooievaar in de tuin hebben)


Kheb hier trouwens al een kleuter die zich verveelt zonder school en vriendjes , als er dus iemand tips heeft laat maar komen! Kom nu niet af met turnen ofzo he!

zaterdag 5 juli 2008

mannen, grr!!!

Mijnen wederhelft zit in de evenemenetensector dus moet hij dit weekend (eigenlijk vanaf woensdag al) op rock werchter doorbrengen. Nu aangezien ik hier elke moment kan ontploffen beloofde hij zijn gsm elke minuut bij te hebben en elke dag thuis te komen slapen. Dag 1: Ik word om 4u wakker, niemand naast mij... hmmm... misschien beneden in de zetel in slaap gevallen denk ik nog. Om 5 uur speelt de blaas op, ik troon dus naar beneden maar niemand te bespeuren. Eventjes gsm checken, geen gemiste oproepen of smsjes. Ja dan zie ik al autos in de gracht en tegen bomen plakken. Rap eens bellen dus!!! gsm staat af, aaah!!!! Harde buiken steken op en kbegin te twijfelen of ik hem ga zoeken, maar waar... Elke auto die stopt voor de deur denk ik aan politiemannen die slecht nieuws komen vertellen. Om halfacht telefoontje van mijnheer, hij had superveel gedronken en was in slaap gevallen. ( Huh... kan je op werchter ergens in slaap vallen???) Ik natuurlijk boos, en krijg ik nog naar mijn hoofd dat ik hem niets gun! Kon begot bevallen zijn!!! dat gaat er voor mij echt over!Denk er echt aan om alleen te bevallen, dikke egoïst! Het leven alleen lijkt me steeds aangenamer!

dinsdag 1 juli 2008

moe...

nog 13 dagen te gaan... en ik ben moe, heel moe...