vrijdag 18 juli 2008

bevalling...of nachtmerrie...

Ik voel iets warms lopen tussen mijn benen, niet nu denk ik nog. Na een lang gesprek en veel kwetsende woorden lig ik eindelijk in zoonlief zijn bed. Wederhelft (of ex...) ligt in de zetel. Ik roep: "mijn water is gebroken." Hij komt naar boven, ik sla het laken weg en zie allemaal bloed. We springen in onze kleren en lopen naar de auto. Onderweg gutst het bloed uit mij. Er liggen grote plassen bloed op de vloer en de muren en muebels hangen tot op een halve meter hoogte vol spatten! Echt een horrorfilm. In de auto bel ik nog vlug naar spoed dat we onderweg zijn. Ik spring uit de auto en loop naar binnen, terwijl ik naar binnen loop loopt er een grote klomp bruinig goedje langs mijn been naar beneden. Ze brengen me rap weg, er worden twee baxters in mijn armen geplant, ik word geschoren. Er wordt gevraagd of ik een bloedgroepkaart heb, dat er snel bloed moet besteld worden. Ik hoor op de achtergrond zinnen als: het moet sneller of de moeder haalt het niet, klopt het hartje nog. Ik voel me wegglijden. Ik roep aan de lift nog, zorg goed voor de kindjes en weg ben ik. Twee uur later word ik wakker in een koude ontwaakzaal en hoor dat de papa onderweg is. En daar zie ik mijn engeltje verschijnen: Een prachtige dochter, 3, 660kg, 52 cm met de naam Jacqueline. Ben zo gelukkig, ze is helemaal gezond en is zelf geen drupje bloed verloren. Ik ben de helft van mijn bloed verloren en zal nog een paar dagen bloed krijgen, ijzer, en andere viezigheid. Maar alles is goed. Enzo wordt je soms onverwacht met de neus op de feiten geduwd over wat echt belangrijk is, en dat het snel kan gedaan zijn... Dat een drama maken van momentopnames geen nut heeft. Maar het zal heel lang duren eer alle wonden gelikt zijn, letterlijk en figuurlijk. Laat ons hopen dat er niet teveel littekens achterblijven.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Dus dan gaan jullie toch nog proberen samen verder te gaan? Veel succes, hopelijk voor de kindjes (en ook voor jullie natuurlijk) lukt het (zonder al te veel ruzie).

Pixie zei

Dikke proficiat biomama!

Anoniem zei

Amaai, kippenvel! Proficiat met de flinke dochter en beterschap voor jezelf!

biomama zei

ja we gaan het proberen, maar tzal niet makkelijk zijn. Het doet zoveel pijn, tzijn dagen die ik liever uit mijn geheugen wis...

En bedankt!!