New York, New York!

Omdat ik eigenlijk helemaal geen zin heb om een reisverslagje te typen (dat doet mij denken aan een verplichte schoolopdracht) ga ik hier een lijstje zetten met de cliche's!

cliché's die kloppen
- ge kunt daar echt wel superkoopjes doen, waauw, ik duizel er nog wat van...
- 99 procent van de auto's zijn daar gele cabs, leuk om te zien maar toen ik er sex and the city gewijs "taxi" riep, luisterden ze wel niet... pfff...
- lekker eten heb ik daar niet echt gevonden, alleen vetzakkerij en vieze slaatjes, toen ik terugkwam smaakte zelfs de vliegtuigmaaltijd lekker
- het ontbijt was daar wel dan weer super lekker, wafels, muffins, pancakes,...mmm...

clichés die niet kloppen
- Amerikanen zijn niet dik, ale toch de doorsnee New Yorkers niet
- dat de amerikanen allemaal vriendelijk zijn dat moet ik toch ook tegenspreken. heb zelfs een schoendoos naar een verkoopster haar hoofd gesmeten. Don't mess with me, while I'm buying shoes! K'moet wel zeggen dat er uitzonderingen zijn en die zijn dan wel supervriendelijk.


Maar alles bij elkaar genomen vind ik toch dat je het zelf eens moet gezien hebben. T'is leuk om al die dingen van in de films eens in't echt te zien en ik ben er toch wat verliefd geworden. Kben al aant sparen om terug te gaan!!!

compromissen daar doe ik niet aan mee

Met het risico nu over te komen als een heel verwend nest zeg ik: Aan compromissen daar doe ik niet aan mee! Voor dat jullie nu beginnen denken, ocharm die hare vent, een in flanel gehulde vrouw die geen compromissen maakt, wat een dutske! Neenee, op relationeel vlak ben ik de soepelheid zelve, aja...

Maar nu we net een huis hebben gekocht hoor ik van alle kanten:
- alé dus niet op congé dit jaar: jawel, misschien niet te ver, maar na een verhuis hebben we een reis deze zomer toch dubbel en dik verdient!
- alé ge gaat in New York niet teveel kopen zeker: euh jawel, want alles is daar veel goedkoper, dus eigenlijk is het puur technisch gezien een besparing he, aja...

Dus nee op vlak van genieten wil ik geen compromissen sluiten!

update over de wulpsheid...

Wegens extreme koude heb ik het voornemen van de wulpsheid verschoven naar een periode waar de temperaturen boven de nul graden stijgen. Tot nu beperk ik mij tot fleece en flanel...

Goede voornemens!

Omdat ik dit jaar eigenlijk geen zin had om iedereen die ik tegenkwam gemaakt een 'gelukkig jaar en een goei gezondheid en da we nog veel meugen meugen en nog veel blablabla...' te wensen, ga ik dat op deze blog ook nie doen. Jullie weten hopelijk toch dat ik alleen maar het beste met jullie voor heb! (slijm slijm!)

Maar mijn goede voornemens die zou ik jullie niet willen onthouden!
1. Aangezien ik een mama onlangs in een binnenspeeltuin ongelooflijk hoorde zagen tegen haar kinderen en ik dat ontzettend zielig voor hen vond (en me er stiekem zelf in herkende...) is voornemen nummer 1, een pak minder zagen tegen de kinderen!
2. Aangezien verhuizen altijd een goede moment is om alle overbodige rommel te lozen en ik dit ook aan het doen ben, voornemen nummer 2, geen rommel meer vergaren en veel onmiddellijk wegsmijten.
3. Aangezien mijn man ook wel een aantrekkelijke vrouw vedient zal ik proberen om niet al om 19u in mijn training rond te lopen en af en toe eens wat wulps te doen. jaja...

En dat vind ik wel genoeg voor een jaar!

Secret Santa ontvangen!

Door de sneeuwval had ik uit luiheid al een paar dagen mijn brievenbus niet geleegd. Ineens viel mijn frank dat daar wel eens een pakje kon inzitten. Hubby werd door de sneeuw gestuurd en kwam terug met een envelop die door de kinderen direct verscheurd werd. Drie prachtige piratentshirts! Een foto volgt zeker!!! Bedankt buddykids! Ze zullen hier zeker tot op de draad versleten worden!

Secret Santa

Mijn secret santa is afgeleverd. Gedaan met stressen! Voor foto's kan je terecht bij www.dooreenrozebril.be . Na de schaatsbaan in haar straat getrotseerd te hebben, en er dan van door te sjeesen zag ik in mijn ooghoek dat de deur werd opengedaan. De cakejes zijn dus gered van een vriesdood.

New York, baby!

Al jaren zit ik mijn wederhelft de oren van zijne kop te zagen om eens naar New York te gaan. Maar altijd was er wel een excuus, geen verlof meer, te duur, geen opvang,... En nu vertrek ik zomaar op 15 januari met mijn beste vriendinnetje sedert 20 jaar voor 5 dagen naar New York! 5 dagen vol shoppen, puberachtig giechelen, beetje cultuur snuiven! zalig! Ik kijk er dan ook superhard naar uit, en toch sinds ik kinderen heb is da onbezorgd genieten er zo niet meer bij. Want zwartkijker dat ik ben zie ik het vliegtuig al neerstorten en mijn kinderen als halve weesjes achter blijven, of rolt de papa op de dochter snachts en voelt hij haar niet, of wordt er eentje ziek en denkt de papa dat het niet erg is maar is het eigenlijk een longontsteking, of of of... Duizendeneen doemscenario's hebben zich al voor mijn ogen afgerold. Hebben jullie dat nu ook?

Dus breng ik de komende dagen door met mezelf op te peppen dat ik het verdien om nog eens een paar dagen gewoon onbezorgd te genieten, dat ik onnozel ben dat ik zo een dingen denk en dat de Goedele Liekens en Lieve Blancquaerts van deze wereld naar oorlogsgebieden trekken voor weken aan een stuk en daar toch ook geen drama van maken. Nem, trutteke dak ben!